“آموزش مهاجرت فرصتی برای بازآفرینی همبستگی فراهم می کند ، که برای تأثیر بر نقاط ضعف جامعه ما ضروری است.”

تریبون پس از یک سری تحولات در حملات تروریستی ، فرانسه از ضربه عاطفی رنج می برد و به مدل ادغام خود شک می کند. ما ، شرکت کنندگان در آموزش مهاجرت ، با توجه به گسترش ، در گفتمان سیاسی و رسانه ای ، انجمن هایی که مهاجران را ذاتاً مظنون می دانند ، رویکرد دیگری را براساس شناسایی و رویارویی با جمعیت در پیش می گیریم. ما ساده لوح نیستیم: استفاده از ترور برای اهداف ایدئولوژیک ، سیاسی یا مذهبی بلافاصله متوقف نخواهد شد. اما برای اینکه جامعه ما این آزمایشات دردناک را پشت سر بگذارد ، باید همدلی پیدا کند و اجازه دهد همه درگیر شوند.

اگرچه هدف اصلی تروریست ها نیست ، اما فرانسه هزینه های زیادی را می پردازد. شش سال پس از حملات سال 2015 ، وی هنوز گرفتار متعصبینی است که ادعا می کنند اسلام هستند. فجایع مختلف ، توجیه یکسان: مجازات کشوری که آزادی بیان و سکولاریسم اساس جمهوری است. این خشونت قصد دارد ما را به وحشت بیندازد ، بین ما تقسیم کند ، ما آن را به حداقل نمی رسانیم. مانند همه انواع بنیادگرایی ، اسلام گرایی به دنبال از بین بردن توانایی ما در تشکیل جامعه است و رهبران ما را به سمت سیاست های تبعیض آمیز سوق می دهد که افراط گرایی را از همه طرف تقویت می کند.

مقاله برای مشترکین ما محفوظ است همچنین بخوانید حکیم ال کارویی: “ما می توانیم علیه اسلام گرایی عمل کنیم! ”

مکانیک برخی گفتمانهای سیاسی و رسانه ای پیوندی منظم بین اسلام ، اسلام گرایی ، مهاجرت ، ناامنی و تروریسم برقرار می کند که در ایده های ما گنجانده شده است. با این وجود ، هیچ پیوند علی و معلولی بین آن مفاهیم قابل اثبات نیست. پدیده های تروریسم به صورت گسترده ارائه می شود ، اما این افراد خطرناک در مقایسه با 14 میلیون فرانسوی مهاجر ، 5 میلیون مسلمان در این سرزمین ، هزاران پناهجو یا ذینفع ، تنها ده ها نفر هستند. به یاد داشته باشید که سه چهارم عاملان اقدامات تروریستی فرانسوی هستند.

کلاله

تحت تأثیر آسیب جمعی ، این میانبرها باعث افزایش انگ انگاری مهاجران ، پناهندگان و افرادی می شود که به عنوان آنها تصور می شود دیگری”. زیرا عاملان این امر خارجی یا از فرزندان مهاجران هستند و می گویند که اقدام می کنند “به نام اسلام”، آیا همه مهاجران ، همه مسلمانان ادعایی مظنون خواهند شد؟ تسلیم شدن در برابر این ترس ها مجازات جمعی است. فراخوان جهاد ، سلف سرویس در شبکه های اجتماعی ، بازی با مرزها و تنها مشاهده این شبکه نمی تواند جلوی گسترش آن را بگیرد. سرانجام ، لفاظی های دشمن از درون می تواند به کسی که به اقلیت قابل مشاهده تعلق دارد ، منجر به سوicion ظن شود.

شما 56.72٪ از این مقاله را برای خواندن دارید. بقیه فقط برای مشترکان است.